"Opętani" to opowieść o koszmarach, ale nie o tych, które dręczą dzieci we śnie, tylko o upiorach i lękach, prześladujących nas na jawie. To dziwaczny amalgamat poezji i dwudziestu trzech opowiadań, połączonych historią o grupie aspirujących pisarzy, którzy pozwalają się zamknąć na trzy miesiące w odosobnieniu, żeby stworzyć dzieło swojego życia. Dzięki takiej konstrukcji autor może przemówić wieloma głosami jednocześnie, a także jeszcze bardziej zagłębić się w mroczną otchłań ludzkiej psychiki. Głównym miejscem akcji jest "ustronie pisarzy" czyli stary, opuszczony teatr, luźno wzorowany na Villi Diodati nad jeziorem Genewskim, gdzie Lord Byron gościł Mary Shelley i kilku innych pisarzy, którzy podczas deszczowego lata opowiadali sobie straszne historie, a opowieść Mary Shelley stała się zalążkiem słynnego Frankensteina. Pisarzom uwięzionym w teatrze brakuje talentu i ochoty do pracy, ale dla sławy gotowi są na wszystko. Kiedy w zamkniętym na głucho budynku zaczyna brakować jedzenia, przestają działać urządzenia i niebezpiecznie spada temperatura, bohaterowie opowiadają sobie własne horrory. Są to opowieści odrażające, chore, ale właśnie taki styl jest typowy dla Palahniuka. Jednym z najbardziej znanych opowiadań jest to zatytułowane "Flaki". Kiedy Chuck Palahniuk jeździł po Stanach Zjednoczonych, promując "Opętanych", czytał "Flaki" na spotkaniach autorskich. Podczas tych odczytów ponad sześćdziesiąt osób zemdlało z obrzydzenia. Sam Palahniuk na swojej stronie internetowej pisze o "Opętanych" tak: "Postanowiłem stworzyć nowy rodzaj horroru - opartego na rzeczywistym świecie. Bez nadprzyrodzonych potworów ani magii. To miała być książka, której nie będziecie chcieli trzymać przy łóżku. Książka, która stanie się zapadnią, bramą do najmroczniejszych miejsc. Do takich miejsc, do których tylko wy będziecie mogli wejść - sami - gdy ją otworzycie. Bo tylko książki mają tę moc". "Opętani" jest częścią luźnego cyklu trzech powieści grozy, na który składają się również "Dziennik" i niesamowita, ale nie tak krwawa "Lullaby". Maciej Potulny - tłumacz książki [nota wydawcy]

Utrzymana w formie wywiadu rzeki biografia niejakiego Ranta, małomiasteczkowego odmieńca, który wykorzystuje w niecodzienny, perwersyjny sposób swoje wyczulone zmysły smaku i węchu. Z powodu tych dziwactw zostaje przekupiony i zmuszony do przeniesienia się do większego miasta, gdzie za dnia jest deratyzatorem, a nocą uczestnikiem "party crashingu" - gry, której celem jest taranowanie swoim autem innych samochodów. A wszystko po to, by wydarzyło się w końcu coś godnego uwagi, by czas na chwilę stanął w miejscu. Chuck Palahniuk, jak przystało na mistrza satyry, odświeża konwencję futurystycznej antyutopii.

Klub walki to nie futbol w telewizji. Nie oglądasz bandy nieznanych facetów, rzucających się na siebie gdzieś na końcu świata, na żywo przez satelitę z dwuminutowym opóźnieniem, z reklamami wciskającymi ci co dziesięć minut piwo i z przerwą na identyfikację stacji. Jak się raz było w klubie walki, to oglądanie futbolu w telewizji jest jak oglądanie pornografii zamiast kochania się ze wspaniałą dziewczyną. [nota wydawcy]

Głośna powieść Chucka Palahniuka w intrygującej interpretacji Borysa Szyca. "Fight Club" to literacki debiut autora "Udław się" i "Potępionych", okrzyknięty przez krytyków najbardziej punkowym tekstem przełomu wieków. "Fight Club" reprezentuje głos pokolenia - to opowieść o młodych znudzonych korporacyjną karierą i jednorazowymi znajomościami mężczyznach, którzy zrobią wszystko, żeby nadać swojemu życiu nawet namiastkę sensu. Bezimienny bohater książki tłamsi nie dające mu zasnąć lęki za pomocą zestawów mebli z Ikei. Regularnie uczęszcza na grupy wsparcia dla śmiertelnie chorych. Marzy o tym, żeby choć na chwilę wyrwać się z emocjonalnego otępienia. Kiedy w końcu spotyka Tylera Durdena, zbuntowanego geniusza, kinooperatora i kelnera-sabotażystę, porzuca stworzoną przez siebie iluzję porządku, by na dobre zadomowić się w anarchistycznym chaosie. Razem z Tylerem zakłada klub walki i skupia wokół siebie innych, im podobnych. Jednak klub walki to tylko pierwszy etap pewnej misji. Jakiej? "Pierwsza zasada klubu walki to nie rozmawiać o klubie walki." (olesiejuk.pl)