Czy himalaiście wolno mieć dzieci? A męża? Żonę? Czy realizacja marzeń o najwyższych górach jest przejawem egoizmu wspinaczy, czy ich prawem do życia na własnych zasadach? O tym, jak wielka miłość do wysokich gór wpływa na ich życie, opowiadają najbliżsi wybitnych polskich himalaistów. Jerzy Kołakowski pamięta, jak jego matka odebrała telefon z wiadomością o śmierci ojca. Miał dwa lata, za mało na wspomnienia, jednak on zapamiętał wstrząs, który wtedy przeżył. Ryszard Kołakowski zginął na Makalu. Jerzy rozumie dlaczego ojciec kochał góry, sam idzie jego śladami, żyje wspinaniem. Nie chce mieć dzieci, bo nie chce, żeby cokolwiek przeszkadzało mu w pokonywaniu skał. Tomasz Jankowski, historyk, pierwszy raz wszedł na Rysy, kiedy miał trzy lata. Zaprowadził go na górę, a potem z niej zniósł jego tata, himalaista i inżynier odpowiedzialny za łączność na wielu wyprawach, Bogdan Jankowski. Marcin Latałło, reżyser, syn operatora filmowego Stanisława Latałły, dorastał bez ojca, który zginął na Lhotse w 1974 r. Nie był himalaistą, pojechał na tę wyprawę jako filmowiec. Syn nakręcił film, którym próbował zmierzyć się z traumą po śmierci ojca. Joanna Kondracka, psycholog, chroni dwójkę swoich dzieci przed tym, co media piszą o ich tacie i jej byłym mężu, Tomku „Czapkinsie” Mackiewiczu, który zginął, spełniając swoje marzenie o zdobyciu Nanga Parbat. Jak powiedział jeden z bohaterów – to książka o skutkach ubocznych himalaizmu dla rodziny. O tym, jak wielka pasja dziecka, partnera albo rodzica kształtuje życie ich najbliższych.